در پیشرفتی چشمگیر در حوزه باروری، زوجی که نزدیک به دو دهه با ناباروری دست‌و‌پنجه نرم کرده بودند، با کمک فناوری هوش مصنوعی برای نخستین بار صاحب فرزند شدند. این اتفاق امیدبخش، در حالی رخ داد که تمامی تلاش‌های قبلی این زوج از طریق روش‌های رایج مانند IVF به نتیجه نرسیده بود و هزینه‌های کلانی در مراکز باروری مختلف صرف شده بود.
بر اساس گزارش منتشرشده، عامل اصلی ناباروری مرد مبتلا به شرایطی به نام «آزواسپرمی» بوده—عارضه‌ای نادر که حدود ۱۰ درصد از مردان نابارور را تحت تأثیر قرار می‌دهد و با فقدان کامل اسپرم در مایع منی همراه است. با این حال، پژوهشگران مرکز باروری دانشگاه کلمبیا رویکردی نوآورانه تحت عنوان «STAR» را به کار گرفتند که با بهره‌گیری از الگوریتم‌های پیشرفته هوش مصنوعی، موفق به شناسایی و استخراج سلول‌های اسپرم زنده از نمونه‌های بیمار شدند.
این سیستم که نام آن مخفف عبارت «ردیابی و بازیابی اسپرم» است، در مدت پنج سال توسعه یافته و توانست با دقت بالایی سلول‌های زنده اسپرم را شناسایی کرده و برای لقاح استفاده کند. این روش بر پایه الگوریتم‌هایی طراحی شده که الهام‌گرفته از فرآیندهای نجومی برای جست‌وجوی حیات در فراسوی منظومه شمسی هستند—تشبیهی قابل توجه از پیوند علم کیهان با زیست‌شناسی باروری.
زن این زوج در واکنش به این خبر گفت: «دو روز طول کشید تا باورم شود واقعاً باردار هستم. هنوز هم هر صبح با تردید از خواب بیدار می‌شوم و تا لحظه دیدن تصویر سونوگرافی باورم نمی‌شود که این واقعیت دارد.»
این دستاورد نه‌تنها گامی بزرگ برای زوج‌های مبتلا به ناباروری به شمار می‌رود، بلکه آغازگر دورانی تازه در ترکیب هوش مصنوعی با فناوری‌های زیستی است. به‌گفته متخصصان، روش STAR در حال حاضر تنها در مراکز درمانی نیویورک در دسترس است، اما در صورت موفقیت بیشتر، احتمال گسترش جهانی آن در آینده نزدیک وجود دارد.
تحقق فرزندآوری پس از سال‌ها چشم‌انتظاری، آن هم با تکیه بر قدرت الگوریتم‌ها، نه‌تنها نقطه عطفی برای خانواده‌ای خاص، بلکه نمادی از چگونگی تغییر چهره پزشکی مدرن در مواجهه با چالش‌های دیرپای انسانی است.
